De zon scheen
de bloemen bloeiden
de vogels floten
en toen
werd het stil…
Waar je ook bent
ik zou het niet weten
niet in tijd of
afstand te meten
Ik heb je bij me
diep in mij
daarom ben je
altijd zo dichtbij
Nu jij slaapt, zonder te dromen
zul je altijd in mijn dromen komen
Ik zal voor je ademen
ik zal voor je voelen en horen
niemand verdwijnt, niets gaat verloren
Want niet door jouw lichaam
maar wel door jouw geest
zal iedereen weten
wie jij bent geweest
Zelfs nu jouw licht is gedoofd blijf je stralen
De herinnering zal de eeuwigheid halen
Een ieder die jou heeft gekend
Voelt het verlies, een gevoel wat niet went
In ons zul je voort blijven leven
Wij zijn een deel van het vele dat jij hebt gegeven.
Bedankt Martine B. voor dit mooie gedicht.